แบทแมนชูการ์น้อย

         


           สวัสดีค่าา เป็นยังไงกันบ้างคะ กับโพสต์ที่ผ่านๆมาเกี่ยวกับน้องๆชูการ์ ก่อนหน้ามีแต่โพสต์แนะนำวิธีการเลี้ยงดูน้องๆ วันนี้เฟิร์นมีเรื่องเล่าเกี่ยวกับน้องชูการ์ของเฟิร์นเองมาเล่าแบ่งปันประสบการณ์ให้เพื่อนๆได้ฟังกันนะคะ เรื่องนี้เป็นเรื่องชูการ์น้อย แบทแมน จะเป็นยังไง มาติดตามกันได้เลยค่าา...

แบทแมน

                                                             
             เริ่มเรื่องเลยเฟิร์นไปเดินจตุจักร เพื่อที่จะไปหาดูน้องชูการ์มาเลี้ยงสักตัวนึง เฟิร์นก็หาข้อมูลไปว่าจะไปร้านไหนดี ก็ไปเจอกับร้านพี่เก๋ ซึ่งเป็นร้านที่ดังเรื่องของชูการ์ น่าเชื่อถือ ไว้ใจได้ เฟิร์นก็ไปซื้อน้องที่ร้านนั้นแต่วันนั้นชุการ์ร้านพี่เก๋มีคนจองหมดแล้ว ด้วยความที่มาแล้วทั้งที ก็เลยต้องยอมเดินดูร้านอื่นแทน เห็นร้านฝั่งตรงข้ามพี่เก๋ยังมีน้องๆชูการ์อยู่ก็เข้าไปดู เห็นน้องตัวนึงกำลังคึกน่าดู ไต่ไปมา เฟิร์นก็เดินไปเล่นด้วย บอกเจ้าของร้านขอดูตัวนี้หน่อย เค้าก็หยิบน้องออกมาวางไว้บนมือเรา พอน้องออกมาอยู่บนมือเราเท่านั้น น้องก็นิ่งไปสักพัก แล้วก็ดมๆ ตัวสั่นๆ แล้วก็เริ่มเดินไปมาช้าๆ เล่นกับน้องไปสักพัก ก็ตัดสินใจซื้อน้องตัวนี้กลับบ้าน เป็นสัตว์เลี้ยงตัวแรกเลย ตั้งชื่อให้น้องว่า "แบทแมน" เรียกสั้นๆว่า "แบท"

            หลังจากได้น้องมา เราก็คอยเลี้ยงดูน้อง แบทแข็งแรงดี มีอาการสั่น กลัวอยู่บ้างในช่วงอาทิตย์แรก เพราะยังไม่คุ้นกับเจ้าของใหม่อย่างเรา พอเลี้ยงมาเรื่อยๆ ก็เริ่มคุ้นเคยกัน อาการสั่นๆกลัวๆก็ลดน้อยลง จนหายไป แบทเป็นชูการ์ที่มีนิสัยน่ารัก ซนมาก เราพาใส่กระเป๋าไปเรียนด้วย ตอนพักเอาแบทออกมาเล่น แบทก็กระโดดเกาะหน้าเรา เอาแบทมาวางบนมือแล้วยื่นมือไปให้ไปเกาะคนอื่น แบทก็ไม่ยอมกระโดดไป แต่กลับกระโดดมาเกาะหน้าเราอีก แบทคงจำได้ว่านี่คือเจ้าของมัน

แบทแมนกัดนิ้วจนบวมอักเสบ

             ปกติทุกเช้าที่กรงแบทจะเสียงดัง เพราะแบทวิ่งเล่น กระโดดไต่ตามกรงไปมา วันนึงแบทอยู่ในกรง พอเราตื่นเช้ามา ก็ไม่ได้ยินเสียงจากกรงแบท เราเลยเดินไปดู ก็เห็นว่าแบทนอนแผ่อยู่ข้างล่างพื้นกรง นอนนิ่งๆ หายใจเบาๆ ไม่ค่อยขยับตัว เราตกใจมาก เปิดกรงเข้าไปดูใกล้ๆ แต่ยังไม่กล้าจับตัวน้องเพราะไม่รู้ว่าบาดเจ็บตรงไหนรึเปล่า แต่ดูลักษณะขยับช่วงล่างช่วงขาได้ลำบาก เราเลยคิดว่า แบทน่าจะวิ่งเล่นจนตกกรงแล้วทำให้ช่วงขาไม่ดีไป หลังจากนั้นเราก็พาแบทใส่กระเป๋าไปหาหมอเหนือที่รักษาสัตว์เล็กอย่างชูการ์โดยเฉพาะ ระหว่างทางเราก็ใส่อาหารไว้ให้แบท แต่แบทไม่กินเลย เราพยายามป้อนก็กินนิดเดียว แล้วเอาแต่นอนซม ช่วงขากับหางก็เปียกฉี่ไปหมด เพราะแบทยกหางฉี่ไม่ได้แล้ว เราเห็นแล้วสงสารมาก ไม่รู้จะทำยังไง พอเจอหมอก็ให้หมอดูแบทแล้วก็เล่าอาการให้หมอฟัง หมอก็ตรวจไปดูนู่นจับนี่ หมอก็บอกว่าไม่ได้มีอะไรหัก แต่ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ทำไมแบทถึงเป็นแบบนี้ ใช้ขาหลังเดินไม่ได้ เราเห็นแล้วทรมานแทน ใช้แต่ขาหน้าตะเกียกตะกายเดินลากทั้งตัวและขาหลังไป หมอให้ยามาแล้วก็นัดดูอาการพร้อมไปตรวจอีก แต่พอไปตรวจอีกก็ไม่หาย และยังหาสาเหตุไม่ได้ ไม่รู้ว่าเป็นอะไรอยู่ดี กลับมาเราก็ต้องดูแลแบทอย่างดีเป็นพิเศษขึ้นไปอีก เพราะแบทช่วยเหลือตัวเองไม่ค่อยได้ ยังไม่ค่อยยอมกินข้าว ซึมๆ เริ่มมีอาการเครียด กัดนิ้วตัวเองจนเป็นแผล บวมอักเสบ ต้องดูแลอย่างใกล้ชิด หมอนัดอีกก็ไปหาอีก แต่ก็ยังไม่มีอะไรดีขึ้น แต่ยังโชคดีที่แบทไม่มีแผลหรือเป็นโรคอะไรเพิ่มเติม แล้วก็เริ่มกินข้าว เริ่มเล่นด้วยนิดหน่อย เราก็พอใจชื้นขึ้นมาได้บ้าง หลังจากนั้นหมอก็ไม่นัดแล้ว แต่ก็ยังให้เราทำกายภาพขาให้แบทไป เราก็ทำใจไว้บ้างว่ายังไงก้คงเดินไม่ได้ แต่ก็ยังมีความหวังบ้าง เราก็ยังลองทำกายภาพให้แบทตลอด โดยการดึงขาหลังสองข้างยืดเข้ายืดออกให้กล้ามเนื้อขาได้ออกกำลังบ้าง ไม่ให้กล้ามเนื้อตาย แต่แบทก็ยังไม่ยอมเดิน จนทุกวันนี้แบทก็ไม่ใช้ขาหลังเดิน แต่เวลาแบทคันแบทก็ใช้ขยับขาหลังเกาได้ เราก็เลยงงว่าทำไมแปลกๆ แต่ก็คิดว่านี่ก็ดีแล้วที่ยังขยับได้ เราก็คอยดูแลแบทต่อไป ตอนนี้แบทเหมือนน้องชูการ์ตัวอื่นๆ ที่ร่าเริง ซนไปตามประสา กินอาหารได้เยอะ ไม่ซึมเหมือนแต่ก่อน เพียงแค่ยังเดินขาหลังไม่ได้เท่านั้น เราก็รู้สึกดีใจแล้ว ที่แบทยังมีชีวิตอยู่กับเราต่อไป

             จากเหตุการณ์นี้ เฟิร์นเลยอยากให้เป็นเรื่องไว้เตือนเพื่อนๆ ไว้เป็นบทเรียนกับใครที่อยากจะเลี้ยงน้อง ต้องดูแลน้องดีๆ จะได้ไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น ดูแลให้ดีที่สุด และถึงแม้น้องเค้าจะเป็นยังไง ก็ต้องดูแลน้องเค้าต่อไป เพราะเรารับน้องเค้ามาเลี้ยงแล้ว ต้องรักและใส่ใจน้องให้มากๆ